فیوژن فیبر نوری

کابل فیبر نوری در متراژ های مختلف تولید می شوند. بدین معنی که ممکن است به طول دخواه شما نباشد و مجبور به افزودن کابل شوید. کابل فیبر نوری به طور مستقیم قابل اتصال به تجهیزات شبکه و پچ کورد نمی باشد و نیازمند به کانکتور قابل اتصال به پچ کوردهای شبکه است. به همین منظور می بایست کابل را به پیگتیل که دارای کانکتور قابل اتصال به پچ کورد می باشد متصل کرد. همچنین ممکن است فیبر دچار قطعی گردد و نیازمند اتصال مجدد گردد که نیازمند فیوژن فیبر نوری می باشد.

فرآیند فیوژن فیبر نوری شامل استفاده از گرمای متمرکز جهت ذوب کردن دو کور فیبر نوری و اتصال آن ها به همدیگر می باشد.

عملیات فیوژن را با آماده کردن سر هر دو فیبر نوری آغاز می کنیم.این کار نیازمند جدا سازی روکش از انتهای فیبر می باشد. برای لخت کردن فیبر نوری، روکش پلیمری دور کابل فیبر نوری را از روی آن بر می داریم تا بتوانیم عمل جوش و اتصال فیوژن را انجام دهیم. این عمل با را به سادگی با عبور فیبر از داخل یک لخت کننده مکانیکی Mechanical Stripping Device که مشابه سیم لخت کن عمل می کند انجام می دهیم. در غیر اینصورت از یک وسیله مخصوص لخت و آماده سازی که از اسید سولفوریک داغ یا یک جریان کنترل شده هوای داغ بهره می برد استفاده می کنیم.

 تحت فرآیند ثبت شده توسط ادوارد فارست یک فرآیند شیمیایی وجود دارد که بدون نیاز به اسید یا هوای داغ و به روش جذب حلال معروف است نه تنها ماتریکسی که تک تک فیبر ها را در بر می گیرد بلکه روکش و پوشش را نیز حذف می کند. ابزار لخت کردن و تمیز کردن نیز مورد نیاز می باشد.

فیبر نوری از جنس شیشه می باشد و برای برش آن مانند شیشه بر ها از روش خط انداختن و قطع کردن استفاده می کنیم. سطح مقطع فیبر می بایست کاملا صاف و عمود بر محور فیبر باشد. کیفیت برش و سطح مقطع توسط میکروسکوپ مورد بررسی قرار می گیرد. در فیوژن فیبر نوری افت اتصال تابع مستقیم زاویه و کیفیت مقطع دو فیبر می باشد. هر چه زاویه برش به 90 درجه نزدیکتر باشد افت کمتری را در فیوژن شاهد خواهیم بود. کیفیت ابزار برش نیز بسیار مهم است.

تا اینجا فیبر نوری برش خورده و بدون محافظ می باشد.

جوش های فیوژن کور یا هماهنگی روکش ها می باشند. استفاده از یکی از این روش ها دو فیبر های برش خورده بوسیله دستگاه فیوژن بصورت اتوماتیک در محور X,Y,Z همتراز شده و سپس جوش داده می شوند. قبل از جدا کردن فیبر از دستگاه تست انجام می گیرد تا فیبر در جابجایی، بسته بندی و استفاده طولانی دچار شکستگی نشود. فیبر لخت بوسیله روکش گذاری مجدد یا توسط محافظ فیوژن کاور می شود. محافظ فیوژن یک لوله قابل ارتجاع داغ با غشاء قوی و افت کم می باشد.

طول کابل های تولید شده فیبر نوری محدود بوده و عموما در متراژ 2 و 4 کیلومتری تولید می شوند. در کابل کشی فیبر نوری در محیط های بیرونی و زیر زمین این متراژ ممکن است از طول مسیر ما کوتاه تر باشد و برای رسیدن به متراژ مورد نیاز از مفصل بندی استفاده می کنیم.

برای این منظور فیبر را در محل اتصال به هم جوش داده و درون مفصل قرار می دهیم. تمامی کابل ها را لیبل گذاری می کنیم و محیط و مفصل را بطور کامل از گرد و غبار و آلودگی پاک می نماییم. قرار دادن کابل اضافه ( دست پیچ ) به متراژ 10 الی 15 متر جهت استفاده آتی و رفع ایراد پیشنهاد می گردد.