قدم اول در اجرای شبکه مبتنی بر فیبر نوری طراحی می باشد. طراحی صحیح ضامن دو نکته مهم برای کار شما است. اول کیفیت کار و ارتباط پایدار، و دوم هزینه متناسب با نیاز کار شما. شمای کلی کار بررسی شده و نیاز های شما دیده می شود. سپس متناسب با آن تجهیزات و روش اجرایی انتخاب می شود. در نهایت تبدیل به نقشه شده و در اختیار تیم اجرایی قرار می گیرد.
در طراحی شبکه فیبر نوری مراحل و موارد زیر را مورد اجرا قرار می دهیم.
مراحل طراحی شبکه فیبر نوری
انتخاب بستر ارتباطی شبکه دیتا
برای برقراری ارتباط شبکه روش های مختلفی وجود دارد که شامل ارتباط کابلی مانند کابل شبکه و فیبر نوری و یا ارتباط بی سیم وایرلس و مایکرویوو می شود. ابتدا باید بررسی کرد بهترین روش ارتباطی کدام است. مواردی وجود دارد که در طراحی می بایست در نظر گرفت.
مسافت بین نقاط ارتباطی
ابتدا باید فاصله بین نقاط ارتباطی مشخص شود. مسافت قابل اجرا بر روی کابل شبکه حداکثر 90 متر می باشد. در صورتی که با فاصله بیشتر از این مقدار روبرو باشیم باید از فیبر نوری یا شبکه وایرلس بهره ببریم. برای فیبر نوری مالتی مود این عدد 500 متر است و مسافت های بیشتر از سینگل مود استفاده کرد.
سرعت مورد نیاز جهت انتقال دیتا
سرعت قابل دستیابی بر روی فیبر نوری و همچنین کابل شبکه به هم نزدیک می باشد و نوع تجهیزات مورد استفاده در این بستر تاثیر گذار است.
پایداری بستر ارتباطی
شبکه های کابلی پایدارتر از شبکه های وایرلس می باشند و فیبر نوری دارای پایداری بیشتری به نسبت شبکه کابلی است. شبکه های وایرلس تحت تاثیر امواج سایر تجهیزات بی سیم، امواج الکترو مغناطیسی و مانع دچار افت سرعت تا قطعی ارتباط می گردند. کابل شبکه نیز در صورت عبور از کنار کابل و پست برق دچار افت سرعت می گردد. فیبر نوری از تاثیر پذیری بر اثر موارد ذکر شده مصون می باشد. لذا در صورتی که با موارد بالا مواجه می باشیم از فیبر نوری بهره می گیریم.
هزینه اجرا
هزینه اجرا کاملا بستگی به شرایط و طرح دارد. در حالت کلی اجرای شبکه با کابل مسی دارای هزینه کمتری به نسبت فیبر می باشد. هزینه شبکه وایرلس نیز بستگی به پهنای باند مورد نیاز و شرایط و موقعیت فیزیکی و جغرافیایی دارد.
قابلیت اجرایی بودن طرح
طراحی بر روی کاغذ با اجرا تفاوت دارد. در زمان اجرا موانع فیزیکی، جغرافیایی، حفاظتی، امنیتی و غیره موجود ممکن است شما را مجبور به انتخاب نوع خاصی از بستر ارتباطی می کند.
لحاظ کردن تعمیر و نگهداری در طراحی شبکه فیبر نوری
بحث تعمیر و نگهداری بستر ارتباطی در هزینه های آتی بسیارمهم می باشد. مقایسه کنید نگهداری فیبر نوری را با تجهیزات وایرلس در محیط خارج از شهر که نیاز به برق و دکل و نگهداری آنها نیز دارد.
انتخاب نوع کابل فیبر نوری
کابل های لوز تیوب loose-tube و تایت بافر tight-buffer
کابل های لوز تیوب دارای استحکام بوده و در برابر فشار کششی و رطوبت مقاومت خوبی دارد. در این کابل یک لوله پلاستیکی داریم که فیبر ها درون آن قرار گرفته اند. قطر لوله را کمی بزرگ تر می گیرند. این امر سبب می شود تا فشاری به فیبر ها وارد نشود.
در طراحی شبکه فیبر نوری انتخاب نوع کابل در طراحی شبکه فیبر نوری بر اساس روکش مهم است. هسته های کابل tight-buffer برای زره پوش کردن کابل، دو روکشه کردن و نصب در محیط های با شرایط سخت مناسب می باشد. این کابل همچنین برای نصب با خمش زیاد و بدون محافظ و نگهدارنده مناسب است. به همین دلیل در طراحی کابل برای محیط های بیرونی این کابل را انتخاب می کنیم.
کابل های Tight-Buffer خاصیت ضد انقباضی ندارند و در شرایط دمایی سرد و کشش دچار مشکل می شوند. به همین دلیل این کابل ها بیشتر در محیط های داخل ساختمان انتخاب می گردد.
فیبر نوری مالتی مود Multimode یا سینگل مود Single-Mode
تفاوت فیبر نوری Multimode و Single-mode در اندازه و قطر هسته آن و نوع انتشار نور در آن می باشد. فیبر نوری سینگل مود دارای قطری برابر 5 تا 10 میکرون می باشد در حالی که در Multimode این عدد بین 62.5 تا 100 می باشد.
در فیبر نوری Multimode به علت قطر بیشتر میتوان پالس های بیشتری را عبور داده و به سرعت بالاتری دست یافت . بالاتر بودن قطر فیبر نوری Mulimode سبب می شود پالس های نور ضعیف شده و در نتیجه مسافت کوتاه تری را بتوانیم پوشش بدهیم. تجهیزات مورد استفاده برای کابل های Single-mode به علت ظرافت هسته و انتشار نور در آن قیمت بالاتری را نسبت به فیبر Multimode دارد. لذا در انتخاب کابل برای مسافت های کوتاه تا 500 متر استفاده از کابل های مالتی مود پیشنهاد شده و برای مسافت های بالاتر از کابل Single-mode استفاده می کنیم.
انتخاب مسیر در طراحی شبکه فیبر نوری
در بحث انتخاب مسیر کابل کشی فیبر نوری دو حالت وجود دارد. داخل ساختمان Indoor و خارج ساختمان Outdoor.
برای محیط های خارج ساختمان دو روش زمینی و هوایی وجود دارد. هر کدام از این روش ها موانع و هزینه های مربوط به خود را دارد. ابتدا باید مسیر بین نقاط را مورد بررسی قرار می دهیم و با توجه به شرایط محیط و اینکه هم اکنون مسیری برای کابل کشی وجود دارد یا خیر بهترین حالت را انتخاب می کنیم. برای مثال ممکن است در طول مسیر از قبل لوله گذاری شده یا دکل و پایه وجود داشته باشد. مواردی که ممکن است به قطعی کابل فیبر نوری در هر کدام از حالات وجود داشته باشد را نیز در نظر می گیریم.
در بحث انتخاب مسیر داخل ساختمان مسیر کوتاه منجر به کاهش طول کابل می گردد که خود کاهش هزینه و افزایش سرعت را در پی دارد. مورد دیگر که مورد توجه قرار می دهیم امنیت کابل می باشد. کابل باید از مسیری عبور کند که دچار تخریب و قطعی عمدی یه سهوی نگردد.